Oude nieuwe avonturen in Moshi!

Ok, eerst even een opmerking vooraf. Internet heeft er hier bijna een week uit gelegen, dus dit berichtje heb ik voor het weekend geschreven. Ga dus even een paar dagen terug in de tijd als je dit leest ;-)



Goed, ik zei dus dat mijn week begonnen was op OG1, om ook de zorg voor de vrouwen tijdens de ontsluiting te zien, de zwangeren en de kraamvrouwen met hun babytjes. Helaas. Het bleef bij dat eerste en bij enkele dagen, want toen werd ik ziek. Of eigenlijk: mijn vinger werd ziek, ik had nergens last van, behalve van mijn vinger dan. Een behoorlijke infectie, waarschijnlijk opgelopen bij de bosjesmannen ;-)

Mijn vinger was ongeveer 1,5 keer zo dik als normaal (zie foto's, geen topkwaliteit want mijn persoonlijke fotograaf is inclusief fototoestel huiswaarts vertrokken) en deed pijn, veeel pijn. Gelukkig was daar huisgenoot Julia, medisch student uit Duitsland, die graag handchirurg wil worden en daar toevallig een heel boek over bij had. Dus, zoals mijn vader het ook zei: ik had het weer goed voor elkaar. Een persoonlijk handchirurg, die graag haar skills op mij wilde oefenen, een steriel veld, een kaars + hoofdlampje (want de stroom was natuurlijk weer eens uitgevallen), de nodige alcohol als pijnstiller en een verband voor na de operatie. Zij heeft toen heel professioneel met een scalpel een gat in mijn nagel gemaakt, zodat al de pus er onder vandaan (en dat was nogal wat!). Ik heel heldhaftig meegekeken en me groot gehouden (ze vonden me heel stoer), het deel waarbij ik moest overgeven van de pijn (want we hadden natuurlijk niet verdoofd..) was wat minder heldhaftig. En nee, dat kwam niet door de alcohol, zo veel had ik nou ook weer niet op.

Maar: toen het snijwerk erop zat was ik blij! De druk onder mn nagel was eraf, dus de pijn een stuk minder. Nu, inmiddels ruim een week en een antibioticakuur verder, gaat het goed! M'n nagel begint eraf te vallen, maar dat is volgens Julia normaal. Ik ben al lang blij dat deze 'operatie' voldoende bleek te zijn, want haar plan B was om mijn hele nagel eruit te trekken. Dat zag ik toch niet zo zitten zonder verdoving, en ook niet met verdoving in het KCMC.. Maar niet nodig dus!

Dit hele verhaal betekende dus wel dat ik natuurlijk niet kon werken en geen verslagen kon typen (want mijn vinger deed pijn en mijn hand zat in een verband), en me sowieso behoorlijk beroerd voelde, dus veel thuis en in mijn bedje heb doorgebracht. Niet getreurd, het was nog steeds hartstikke gezellig met my roommates!

En deze week ben ik weer hard aan de slag gegaan! Niet op admission room, zoals gepland, want daar stond al een andere student (dus dat doe ik denk ik volgende week), maar weer op de verloskamers. Maandag weer een bizarre bevalling geassisteerd, waarbij de arts eerst een vacuum zette (en nee, hij wachtte niet op de volgende wee..) en er vervolgens een schouderdystocie was (wederom voor de leken: dat is nog steeds dat het hoofd al geboren is, maar dat de schouder blijft steken achter het schaambot van de vrouw). Nouja dat ging weer alles behalve volgens protocol, maar volgens de verloskundige die de baby (na veel gesjor en gehannes geboren) mee nam was alles goed met hem. Niet dus, toen ik hem even later ging nakijken bleek hij niks met 1 arm te doen, en niemand had dat gezien.. Doorgestuurd naar de kinderarts dus, ben benieuwd hoe dat afloopt.

Dinsdag heb ik een dagje meegelopen op de nursery: samen met de kinderartsen alle pasgeboren babytjes nagekeken, vaccinaties gezet en voorlichting gegeven aan de moeders. Was leuk!

Toen besloot ik maar weer 2 nachtdiensten te doen, in de hoop weer wat bevallingen te kunnen doen, en dan het liefst niet alleen maar bevalingen die helemaal normaal zijn (want ik moet juist de moeilijkere leren volgens de andere verloskundigen, tweeling, stuit, enzo). Nou, toen ik woensdagavond aankwam waren er net 2 tweelingen geboren. Helaas, dat had ik gemist. Verder die nacht 1 bevalling begeleid waarbij alles goed ging en dat was het weer. Geen groot spektakel dus, maar wel heel leuk! De nacht erop was het absurd rustig: helemaal geen patienten op de verloskamer! Wel 1 keizersnee, dus toch nog een heel klein beetje actie ;)

Gelukkig heb ik ook nog wat interessante Tanzaniaanse opinie geleerd tijdens deze nachtdiensten. Zo vertelde een Tanzaniaanse-laatste-jaar-geneeskunde-student me dat homoseksualiteit een mental disorder is en het best behandeld kan worden als schizofrenie, en dat besnijdenis bij vrouwen goed is, want je haalt haar genot weg dus dan blijft ze tenminste kalm in het weekend als jij een keertje weg bent.. Goed.. Ik vind het maar verontrustend dat mensen met dit soort gedachten arts worden.

Toen we tijdens de rustige nachtdienst een wandelingetje maakten door het ziekenhuis, kwamen we een kat tegen. Ik vond dat wat vreemd, maar Julia wist wel wat die kat daar deed. Het was de kat van interne geneeskunde. Het verhaal: er was een diabetespatient met een dode voet, op een ochtend was deze voet weg. Bleek dattie was opgegeten. Door ratten. Toen heeft de afdeling dus een kat aangeschaft. Om die ratten dan weer op te eten. En die loopt 's nachts dus het hele ziekenhuis rond. Juist ja.

Wat ik trouwens nog vergeten ben te vertellen is dat ik een tijdje geleden een keizersnee heb geassisteerd, van een tweeling! Dat was nice :) 1,5 en 2,5 kilo baby's kwamen eruit. En het is gefilmd! Me in action haha! Minder nice was dat de andere student die assisteerde de navelklem niet goed op de navelstreng van baby 2 zette, en die daar dus behoorlijk uit bloedde. Gelukkig was daar mijn oplettende oog en gaat het nu met beide baby's goed! Wie wil mag na mijn terugkomt deze actiefilm komen bekijken!

Dat was wel weer mijn update over het ziekenhuis, maar ik beleef hier veeel meer! Zo is daar het zwembad, bij de internationale school van Moshi, waar wij regelmatig te vinden zijn ;) Wat we daar beleven is: lezen, verbranden, zwemmen, chillen, enzovoorts! Best lekker, want regenseizoen betekent hier niet dat het koud is en dat de zon niet schijnt ofzo (in tegendeel..).

Verder ben ik bij John en zijn vrouw Upendo en hun kindje Johnson op bezoek geweest. Dat zijn de mensen waar Marc en ik 2 jaar geleden woonden, en Marc, je krijgt de groetjes! En Upendo is weer zwanger :-) Ze hadden heel lekker gekookt en was gezellig! En Johnson is inderdaad een schatje!

Afgelopen zondag ben ik met 2 andere studenten bij wat Tanzaniaanse interns gaan eten. Ook die hadden heerlijk gekookt, alleen een beetje weinig haha. Maar ook dat was heel gezellig!

En nu we het toch over eten hebben, normaal koken wij hier gewoon zelf, gezellig met zn allen. En in het weekend gaan we uit eten. Bij El Rancho bijvoorbeeld, een super Indiaas restaurant! Dat weten jullie dat ook weer ;)

Morgen is huisgenootje Jenny jarig, dus vanavond is er een groot feest in ons huis met alle studenten van de hele compound en omstreken, ik ben benieuwd! Daarna naar Glaciers en La Liga, dus partyyy! Verder gaan wij dit weekend naar de Usambara mountains, dus daarover volgende keer meer! En dan ook weer meer over het weeshuis, want de bouw is inmiddels zo ver gevorderd dat de jongens echt bijna kunnen verhuizen! Vrijdag komt Sharla aan (zooooveel zin in!) en dan nog maar 1 weekje te gaan!

Ik ga wederom dit verhaaltje proberen te uploaden, maar het internet is er zojuist mee opgehouden, dus het is nog maar de vraag of dat vandaag nog lukt. Foto's volgen zo snel mogelijk!!

Tot heeeel snel allemaal!! xx